Het is Limburgs mooiste tijd, waren we vorig jaar met een mooie grotere groep en dit jaar heerlijk met zijn 2 namelijk Gerrit en ik. Besloten werd om niet in een hotelletje te gaan deze keer maar gewoon met de auto. Gerrits dochter heeft ons gereden samen met een vriendin en zij gingen lekker de stad in en een beetje neuzelen hier en daar. En Gerrit en ik zaten prinsheerlijk achterin en lieten ons rijden. We komen aan en kleden ons om en halen Gerrit zijn start papieren op en de tocht begint al lekker vroeg, heuvel op en heuvel af. Heleboel lekke banden gezien en ik denk dat als ik zeg 100 stuks dat ik niet overdrijf. Het weer is lekker warm maar nog niet te warm. De route gaat dit jaar de andere kant op als vorig jaar en het is een hele nieuwe belevenis. De stops zijn ook weer erg goed geregeld en er is genoeg te snaaien en te drinken. op ongeveer 50 km van het einde voel ik een “bijna” kramp in mijn rechter lies en ik spring als een haas van de fiets en loop een stukje en gaat weer verder. maar helaas 10 meter verder weer bijna. Ik krijg van Gerrit een buisje met EPO en druivensuiker toegediend, maar dat lijkt allemaal niet te helpen en het lijkt alsof de tocht hierop zal stagneren. maar ineens 25 minuten later en een paar sprongetjes van de fiets en wandelingetjes later ging het weer en we hebben nog even bij de beroemde ijsboer lekker ijs gegeten en de rust deed ons goed en we hebben de tocht gewoon goed uitgereden. Wij werden ook weer opgehaald door De dochter van Gerrit en die wilde ook nog even ijs eten en uiteraard was dat niet tegen doveman oren, in dit geval de mijne gezegd. En ook het 2e ijs met fruit smaakte zelfs nog lekkerder dan de eerste. Toen ving de terugreis aan die net zo soepel verloopt als de heenreis. En voor wij het wisten waren we weer thuis. Gerrit bedankt weer voor de tocht en Amarens voor het goede rijden ! De foto’s en route staan hieronder. Morgen Drenthes mooiste..
er zijn geen afbeeldingen gevonden